زیرساخت‌های گردشگری در محوطه تاریخی ریوی مانه و سملقان توسعه می‌یابد

سرپرست پایگاه میراث‌فرهنگی محوطه باستانی ریوی مانه و سملقان از شروع فعالیت‌های مربوط به ایجاد زیرساخت‌های گردشگری در این محوطه تاریخی خبر داد.

به‌گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان شمالی، محمدجواد جعفری روز دوشنبه 17 خردادماه 1400 با بیان اینکه عملیات طراحی و ساخت سالن معرفی گردشگری در محوطه تاریخی ریوی آغاز شده است، اظهار کرد: «اعتبار این طرح از محل اعتبارات استانی زیرساخت گردشگری تأمین و طراحی ساختمان آن نیز به پایان رسیده است.»

سرپرست پایگاه میراث‌فرهنگی محوطه باستانی ریوی مانه و سملقان با اشاره به اینکه طی روزهای آینده عملیات احداث ساختمان آغاز خواهد شد، افزود: «با توجه به اهمیت‌ و پتانسیل‌های گردشگری و اشتغال‌زایی این محوطه تاریخی، در تلاش هستیم تا با اجرای طرح‌های گردشگری همگام با فعالیت‌های پژوهشی، زمینه لازم برای جذب گردشگر و اشتغال‌زایی پایدار در محوطه تاریخی ریوی فراهم شود.»

جعفری همچنین از آغاز تجهیز پایگاه میراث فرهنگی محوطه تاریخی ریوی خبر داد و عنوان کرد: «با توجه به لزوم استقرار امکانات اداری و اجرایی در محل پایگاه میراث فرهنگی ریوی و ساماندهی فعالیت‌های عمرانی و پژوهشی در این محوطه تاریخی مهم استان از محل اعتبارات ملی عملیات تجهیز پایگاه آغاز شده است.»

او با اشاره به اتمام عملیات آسفالت مسیر دسترسی به این شهر تاریخی، تصریح کرد: «بر اساس ضرورت ساماندهی مسیر دسترسی گردشگری به محوطه تاریخی ریوی به طول ۵۳۴ متر از جاده، بین روستای نجف و محوطه تاریخی ریوی ساماندهی و آسفالت شد.»

او گفت: «این محوطه در سال ۱۳۴۶ با شماره ۷۲۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و فعالیت‌های باستان‌شناسی و مرمتی از سال ۱۳۹۱ آغاز شد که با توجه به ویژگی‌های مهم باستان‌شناسی آن، از سال ۱۳۹۴ موسسه باستان‌شناسی آلمان نیز با حمایت پژوهشگاه میراث فرهنگی کشور به این پژوهش‌ها پیوست که تاکنون نیز ادامه دارد.»

محوطه تاریخی ریوی در سه کیلومتری غرب شهر آشخانه و یک کیلومتری غرب روستای نجف از توابع شهرستان مانه و سملقان قرار دارد. بر اساس پژوهش‌های باستان‌شناسی این محوطه یک استقرارگاه کهن در دشت سملقان بوده که از حدود ۳۵۰۰ سال قبل تاکنون موردتوجه جوامع بشری بوده است. مهم‌ترین دوران استقراری این محوطه مربوط به دوران هخامنشی، اشکانی و ساسانی بوده که سکونتگاهی با ویژگی‌های شهری بوده است.